I must've called a thousand times to tell you:

ph/ Patrycja Płażewska

Przez trzy miesiące można dowiedzieć się o sobie dużo, szczególnie kiedy patrzę na lata wstecz. Momenty wirują w mojej głowie niczym liście o tej porze roku, a sekundy lecą, jakby coraz szybkiej. Najgorsza jest chwila, kiedy uświadamiam sobie ilu rzeczy nie zrobiłam, a co zrobiłam źle. Jakby całe 16 lat mojego życia uderzyło mnie dosłownie z dnia na dzień, mówiąc, że są różne wyjścia.

Usłyszałam gdzieś ten cytat "Nie narzekaj, że idziesz pod górkę, skoro zmierzasz na szczyt", nawet nie pamiętam już kiedy i gdzie, ale wtedy mnie olśniło. Tak jakbym czekała na te słowa od dłuższego czasu, ale wcale się nie dziwie-to cała prawda w tak krótkiej sentencji.

Moje motto teraz? Nie zastanawiać się, to najgorsze co może być. Tłumienie w sobie talentu i codzienne zastanawianie się "co jeśli". Co, jeśli się nie uda, co, jeśli będzie trudno. Trudno będzie zawsze. I tu mój cytat odgrywa bardzo dużą rolę-otwiera nam drzwi na różne możliwości. Wtedy człowiek uświadamia sobie następne rzeczy, które zrobił źle, ale tym razem wszystko nabiera sensu. Tak naprawdę nic nie dzieje się bez przyczyny, a każda sytuacja ma swój drugi koniec.

Czasem jest to pewnego rodzaju nauczka, a czasem szansa na popatrzenie inaczej.

Może dni, godziny, sekundy lecą, być może całe moje 16 lat w połowie zmarnowałam, ale to teraz szansa na nowy początek. 

Myślę, tak jak nigdy nie umiałam. Myślę, jakby jutra nie było.

Wielkim ziewnięciem kończę tę notkę, życie czeka, świat czeka.

Ps Pod tym postem napisz swój ulubiony cytat!

K.