Perfekcjonizm, drogą do szczęścia? | Promowanie waszych blogów

 Zella Day - Compass ( Louis the Child Remix )

Dziękuję Julce za zdjęcia <3!

Konkurs na samym dole posta.

Sobota. Wstaję o 6.30 i szykuje się do szkoły, wracam o północy. Czuję się normalnie jak kopciuszek.   
Chyba faktycznie pobiłam wczoraj swój rekord, a po ciężkim tygodniu pełnym...wszystkiego, nie dziwie się, że dzisiaj spałam praktycznie do 13. Na szczęście już niedługo zaczynają się święta i wolne dni, chociaż i one zlecą mi na robieniu testów i uczeniu się. Teraz czas dosłownie podzielił się na 'przed' i 'po' egzaminie gimnazjalnym.
  Wiecie jakie to uczucie kiedy znajdziecie wymarzony model butów i to do tego z 50% obniżką? Brzmi to jak wyznanie zakupoholiczki, ale dosłownie myślałam, że padnę na miejscu. Wczorajsza noc zakupów chyba za bardzo wpłynęła na moje samopoczucie i rano budząc się poczułam pierwszy przypływ szczęścia od baardzo dawna. Do tego rano zadzwoniła do mnie koleżanka z obozu i zmieniając zdanie postanowiła i w tym roku wybrać się z naszą ekipą na wypad, który tak dobrze wspominamy. Tak się cieszę!
  Dzisiejszy niedzielny leń nie pozwolił mi na ponowne pojechanie do szkoły, niestety. Chociaż miałam zarezerwowaną godzinę, to ciepłe łóżko, klejące oczy, myśl, że jutro jest poniedziałek i również będzie trzeba wstać rano - namówiły mnie na pozostanie w domu.
 
 Przez kilka ostatnich dni mogliśmy poczuć już upragnioną wiosnę ( w Łodzi było aż 18 stopni! ), niestety w piątek znowu zapanowała szarość co zdecydowanie mnie przytłoczyło. Najśmieszniejszy była sytuacja z wczorajszego dnia. Już miałam wsiadać do autobusu, kiedy uświadomiłam sobie, że nie mam biletu. Cofnęłam się do kiosku i właśnie w tym momencie zaczął padać grad. Powiem szczerze, nie jest to miłe uczucie kiedy dostaniesz nim po twarzy haha :P
   Mimo wszystkich przeciwności losu, dziwnej pogody, małej ilości czasu postanowiłam wreszcie wybrać się na zdjęcia. Wraz z moją przyjaciółką wybrałyśmy miejsce, gdzie co chwilę przechodzili jacyś ludzie, co nie ukrywam - nam przeszkadzało, ale dla tego vintage'owego białego murku było warto wystawić się dla paru ciekawskich oczu.
 

  Zdecydowanie zaliczam się do osób, które muszę mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. Źle się czuję z tym kiedy nie douczę się na klasówkę, czy nowo wstawiony post nie usatysfakcjonuje mnie. Czasami sama mówię sobie "Przecież nikt nie jest idealny, a w dodatku nie możemy robić wszystkiego" oczywiście po pięciu sekundach porzucam to rozumowanie. Jako osoba posiadająca bloga modowego, uwielbiająca wszystkie kierunki artystyczne, chodząca do szkoły muzycznej i do tego utrzymująca dobre stopnie - naprawdę można robić wiele rzeczy naraz.
  Kiedy z powodów szkolnych przestałam pisać na blogu poczułam bardzo dużą zmianę. Dosłownie - na języku polskim pisząc rozprawkę zrobiłam błąd ortograficzny, którego nigdy w życiu normalnie bym nie zrobiła. Mało tego, wielokrotnie pisząc posta używałam tego słowa i nawet nie zastanawiałam się jak je napisać - po prostu to wiedziałam. I po tych dwóch tygodniach uświadomiłam sobie jak pisanie bloga uczy perfekcji i dbania o szczegóły. Zdecydowanie przez te wszystkie lata poświęcone na zdjęciach, tekstach i cytatach otrzymałam dużo więcej niż radość z blogowania i nie mówię tu o profitach jak ubrania itp.. Rezygnując z tego straciłabym nie tylko pasję.
   Może i niektórzy uważają, że dążenie do perfekcji to coś absurdalnego i niepotrzebnego, bo nikt nie jest idealny, ale chociaż próbując otrzymujemy wewnętrzny spokój, wierzymy, że próbowaliśmy wszystkiego. To daje radość. Uwielbiam podejmować się nowych wyzwań, tym bardziej kiedy ktoś zarzuca mi, że nie dam rady. Gdybym nawet nie spróbowała - nie wiedziałabym, ale zupełnie inną sytuacją jest kiedy najbliższa ci osoba cię nie wspiera. Chociaż sama rzadko mam z tym styczność, obserwuję to u moich kolegów. Jest to smutne, kiedy ktoś zarzuca ci, że jesteś beznadziejny, tym bardziej kiedy sam zaczynasz w to wierzyć, ale o tym chciałam porozmawiać w następny poście, który chyba przygotowuję już od miesiąca ( dosłownie ),

  Szczególnie irytująca jest praca w grupach, kiedy masz obawę, że mogłabyś zrobić to lepiej samodzielnie. Perfekcjoniście obejmują wtedy miejsce lidera, co w pewnym sensie też lubię robić, ale po przeżyciach z podstawówki zdecydowanie poczułam zgorszenie do tego stanowiska. Właściwie dopiero w tym roku zdobyłam się na odwagę i zostałam na przykład przewodniczącą klasy chociaż i to nie było łatwe. Mimo wszystko lubię kiedy ludzie mogą na mnie polegać, a ja sama wiem, że ich nie zawiodę, nawet jeśli chodzi o sytuacje z życia codziennego.
  Zdecydowanie moim zdaniem perfekcjonizm jest dobrą cechą, chociaż wyznaczenie granicy między chęcią poddania się a zwątpienia jest bardzo trudna.

Jeans, Shoes |  H&M

Shirt  |  Terranova

Wang Croptop  |  here

Perfekcjonizm. Dobrą cechą czy złą? A ty, zaliczasz się do tej grupy ? 

xoxo C.

----------

Promowanie waszych blogów :)

Tamtararam! Wiele z was prosiło mnie o mały konkurs, w którym wygraną będzie promowanie waszych blogów. Posłuchałam mojego instynktu i stwierdziłam, że będzie to mała rekompensata za moją dwunastodniową nieobecność. 

A więc! Zasady są mega proste. Wystarczy zaobserwować mojego bloga, oraz kliknąć w ten link >>TUTAJ<<. W komentarzu w kilku zdaniach opowiedz o sobie i swoim blogu oraz napisz jak trafiłeś/aś na moją stronę i co cię zachęciło do jej dalszego obejrzenia. Wypowiedź nie musi być długa ( chociaż te też są bardzo mile widziane ), ale moją uwagę przykują najciekawsze komentarze oraz SZCZEROŚĆ. 

Jeśli chcesz możesz zaobserwować też moje socialmedia:

Snapchat @queenycaroline 
Instagram @thecarolineblog

Wybiorę pięć najlepszych komentarzy, a ich autorzy pojawią się tu już niedługo :)

Powodzenia!