Okay? Okay ~ "Gwiazd Naszych Wina" Film czy książka ?

Cały soundtrack z filmu TFIOS

Hazel Grace jest chora na raka. Nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, ani nie funkcjonuje jak inne szesnastoletnie dziewczyny. Jest poddawana ciężkim kuracjom i musi "taszczyć" ze sobą butle z tlenem, dzięki której "jeszcze się trzyma". Nie ma perspektyw na życie, jej ulubioną książką jest "Cios udręki",a depresja, która powstała na skutek ( według niej ) umierania daje jej każdego dnia o sobie znać, ale kiedy pewnego dnia na spotkaniach grupy wsparcia dla chorej młodzieży spotyka Augustusa Watersa jej życie jakby wywraca się do góry nogami i zaczyna się na nowo.

Chciałabym powiedzieć wam dużo dużo więcej o przeżyciach Hazel, ale łączyłoby się to z licznymi spoilerami, a przecież nie wszyscy jeszcze mieli styczność z tą książką.

Sięgnęłam po tę książkę 3 miesiące po premierze filmu.
Już dużo wcześniej huczało o niej w internecie, a na forach i blogach można było znaleźć masę recenzji. Ja jak to ja stwierdziłam, że jeszcze trochę poczekam. Jestem z siebie dumna, że najpierw postanowiłam przeczytać powieść Johna Greena, ale czuję wdzięczność za utworzenie wspaniałej ekranizacji. Jednakże zostaję przy fenomenie książki i autorze, który zapoczątkował utworzenie tak pięknej historii.
Kiedy zapoznawałam się z główną bohaterką - Hazel - wydawała mi się ona strasznie pesymistyczną osobą, ale z drugiej strony to co ją spotkało tłumaczyło wszystkie riposty i smucące zwroty na początku książki. Jednak wspaniały Bóg John Green dał Hazel szansę w postaci Gus'a, chłopca, któremu kostniakomięsak pozostawił niemiłe wspomnienia i protezę prawej nogi. Miłość jaka się między nimi tworzy i humor jakim otoczył Hazel Augustus ( mimo, że śmierć oplata ich na okrągło ) przyprawiła mnie o pozytywny nastrój.
Byłam/jestem przyzwyczajona do książek, w których co chwile dzieje się coś nagłego co niemożliwe by było aby znalazło się w tej książce, bohaterowie, mimo wszystko wielokrotnie byli moją inspiracją i niektóre ich słowa długo pozostaną w mojej głowie.

I w momencie, kiedy oczekujesz, że wszystko jest już dobrze, nagle całą historia zaczyna iść znowu w tę samą stronę. Popełniłam ten błąd. Zajrzałam na tył książki dowiedziałam się większości rzeczy, ale to nie zmieniło faktu, że po przeczytaniu można było znaleźć mnie z paczką chusteczek, cieknącymi łzami, a "okay" przestało być już moim "zawsze". 

Ale fenomenem tej książki nie jest śmierć i odebranie czytelnikowi rozwijającej się miłości do bohatera.....,ale szansa spojrzenia z innej perspektywy. Z perspektywy, z której nigdy być może nie spojrzysz, ale, która otacza inne osoby na okrągło i na krągło. Więc otwórz oczy. Doceń to co masz i nie bądź smutny z błahych powodów, ponieważ na zeszyt rozlała ci się kawa, albo przez przypadek skasował ci się referat. Istnieją dużo gorsze rzeczy.

 Spotkałam się z wieloma opiniami i osobami, która od książek wolą filmy. Ja w tej sprawię tak naprawę nie mam własnego zdania. Moja miłość do papieru jak i kina jest porównywalna, ale nic nie zastąpi mi chwil spędzonych wieczorami przy dobrej książce.

Istnieją książki, w których można by było wtrącić swoje 3 grosze, ale są też takie, dzięki którym po ich przeczytaniu brakuje ci słów, ale w zamian otrzymujesz coś znacznie cenniejszego. 

Ale przecież......"Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń"  Prawda ? 
Teraz zabieram się za powieść "W śnieżną Noc" Green'a, a was zachęcam do przeczytania GNW :) 
xoxo C.
Zapraszam na mojego ask'a ( proszę was o odpowiedź na moje pytanie zadane czytelnikom! ) : http://ask.fm/Carolineblog

Jeśli chcesz być na bieżąco polub mój fanpage: