Casa di Giulietta | Werona

Włochy to jedno z piękniejszych krajów jakie odwiedziłam w swoim życiu, a wierzcie mi, trochę tych podróży mam już na koncie. Zawsze podczas roku szkolnego odliczam dni do następnego wyjazdu z Polski, co właściwie trzyma mnie przy rzeczywistości. Szkolna rutyna. To najgorsze co może według mnie być. W pewnym momencie tracimy poczucie czasu, pasję do życia i wolny czas. Niestety szkoła to szkoła, trzeba wycisnąć z siebie wszystko i nie być uległym, tak jak na człowieka przystało. A więc 1 września będziemy mogli na nowo przywitać starą dobrą rzeczywistość i bardziej swobodnie wyczekiwać grudnia.

Odwiedziłam Weronę, miasto Romea i Julii, chociaż nie na tym kończy się historia tego miasta. Zdziwilibyście się jak pięknie jest również na przedmieściach. Właśnie tam wraz z rodziną mieliśmy hotel, który na początku wydawał się...okropny. Pierwsze wrażenie, pierwszym wrażeniem, ale mimo wszystko to miejsce miało swój klimacik.
Znajdowało się pośród pól uprawnych, plantacji kiwi, jabłek i kukurydzy. Wyobrażacie sobie jak to wyglądało nocą? Od razu moja wyobraźnia poleciała w przestrzeń i otworzyła się szufladka z napisem "American Horror Story". Najlepsze były stare budynki na uboczu, które wraz z moim rodzeństwem braliśmy za szpitale psychiatryczne. Żeby było jeszcze śmieszniej, rozpętała się burza.

Godzina 22.30, jedziemy drogą, którą otaczają wysokie trawy, w tle błyskawice szaleją na niebie, a my szukamy hotelu, który miał być 10 minut od centrum. Haha. Na szczęście bez większych przeszkód trafiliśmy do celu i wcale nie było tak źle. Może oprócz słabego wifi, ale kilka dni bez "cywilizacji" dobrze nam zrobiło :).
Pierwszego dnia zwiedziliśmy większość zabytków w Weronie. Wreszcie zobaczyłam to, co tak naprawdę chciałam: Dom Julii. Na początku wydawało mi się, że będzie tam jak w filmie "Listy do Julii". Klimatyczny dziedziniec, gdzie ludzie pisali listy miłosne, w tle kamienica i balkon. Nie różniło się to zbyt od prawdy, ale niestety nie było muru, gdzie można zostawić list, oraz przestronnego dziedzińca, gdzie siedzieli zakochani. Za to były tłumy. Tłumy ludzi chcących tak samo jak my zobaczyć zabytki. Nic dziwnego, bo było warto. Najbardziej jednak urzekły mnie mury z napisami, na których widniały serduszka i inicjały. Tak, jak gdyby to miejsce miało utrzymać ich miłość na zawsze.
Drugi dzień spędziliśmy nad jeziorem Garda. Szczerze mówiąc miałam już trochę dość opalania się po tygodniu spędzonym w Chorwacji, ale myśl o nadchodzącej za kilka miesięcy zimie, poprawiła mi w ten dzień humor. Nie obyło się również bez włoskiej pizzy, którą zjedliśmy w bardzo przytulnej i rodzinnej restauracji (oczywiście nazwy nie pamiętam).
Trzeciego dnia Skupiliśmy się bardziej na zakupach. Nic dziwnego, szczególnie w moim wykonaniu.

 Instagram | @thecarolineblog | Snapchat | queenycaroline